วันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2551

จากช๊วิตที่ไม่มีใครให้อิงอุ่น
จนวันหนึ่งพบคุณพร้อมลมหนาว
ผู้ชายของความรักที่สร้างเรื่องราว
ปลอบขวัญคนเจ็บราว..ได้ผ่อนคลาย
ที่รัก..คุณเหมื่อนดั่งไฟฝัน
ให้ชีวิตแต่ละวันกลับมีความหมาย
กอปรความเดียวดายตั้งแต่ได้พบคุณ
..................................................................
ไม่เคยมีสักวันที่ไม่คิดถึง
แม้ในวันที่เจอเรื่องหม่นไหว
ทุกเสี้ยวเวลาหนึ่งของคืนวันที่ผ่านไป
ฉันคิดถึงธอเต็มใจก่อนหลับตา
ดวงดาวจะเป็นพยาน
ว่ารักเธอเนิ่นนานคู่ไปกับฟ้า
ให้ความสำคัญกว่าสิ่งใดในสายตา
รักเธอ จนกว่าถึงเวลาหยุดหายใจ
.......................................................................

ไม่มีความคิดเห็น: